الگوی سیاه و سفید به یک نحوهٔ زندگی یا دیدگاه اشاره دارد که به صورت ساده و قاطعانه، بدون در نظر گرفتن میانگین‌ها یا ابهامات، به دو دسته تقسیم می‌شود؛ بخش‌های مثبت و منفی، خوب و بد، درست و غلط. این الگو معمولاً به مواقعی اطلاق می‌شود که گزینه‌ها یا افراد به دو دسته متفاوت و متضاد تقسیم می‌شوند، بدون میانگین‌گیری یا توجیه بیشتر.

مثلاً در زمینهٔ اخلاق، اگر کسی به الگوی سیاه و سفید اعتقاد داشته باشد، او به چیزها به عنوان خوب یا بد، بدون در نظر گرفتن موقعیت‌های پیچیده یا شرایط استثنائی، نگاه می‌کند.

این الگو ممکن است در برخی مواقع منجر به سطحی‌نگری شود و واکاوی و توجیه موقعیت‌ها را نادیده بگیرد. بسیاری از مواقع واقعیت‌ها و افرازها و نازل‌ها در زندگی با پیچیدگی‌ها و گره‌گشایی‌های مختلف همراه هستند که الگوی سیاه و سفید ممکن است به نادیده گرفته شود.

البته باید توجه داشت که در بسیاری از موارد، جهان و واقعیت‌ها نمی‌توانند به سادگی در دو دستهٔ سیاه و سفید تقسیم شوند و این تفکیک ممکن است به ناکارآمدی منجر شود.